Żywa legenda klubu oczekuje słusznego szacunku.

Tweet Salaha

„Celebrate the signings without disrespecting the champions.”

Tyle wystarczyło. Salah, zwykle powściągliwy w socialach, odpalił w obronie Luisa Díaza i Darwina Núñeza. Dla wielu to był tylko tweet. Dla kibiców Liverpoolu – przypomnienie, że futbolu nie pisze się samymi nazwiskami i rekordami transferów. To przypomnienie, że są rzeczy ważne i ważniejsze. Że są wartości, które nie powinny być deptane w imię bieżącej kalkulacji.

Ogień na linii bocznej

Obraz sprzed nieco ponad roku. Mecz na Anfield przeciwko West Ham United, kwiecień 2024. Salah odmawia podania ręki Kloppowi, wybucha kłótnia przy linii bocznej. „If I speak, there will be fire.” To był moment symboliczny. Klopp – gwiazda na równi z piłkarzami – stawał się cieniem samego siebie. Po latach przegranych finałów i lig oddanych City o włos, czara goryczy się przelała. Salah, który wielokrotnie ciągnął drużynę rekordami bramkowymi, po prostu nie miał już cierpliwości do retoryki trenera.

Slot i kierownica po Kloppie

I wtedy wchodzi Arne Slot. Nie romantyk, nie rock’n’rollowiec. Pragmatyk z Rotterdamu. Nie dostał nowego bolidu, tylko kierownicę po Kloppie i jeden transfer z wyprzedaży: Federico Chiesa. Kibice kręcili nosem: „Nadwaga, chłop bez formy, Juventus się cieszy, że się go pozbył”. Arne Slot też nie był zwolennikiem talentu włoskiego piłkarza - sama ilość czasu jaki Federico spędził na boisku w ostatnim sezonie była minimalna. Ledwo co się załapał na medal za zdobycie mistrzostwa Anglii. I aż dziw, że przy takim oknie transferowym jakie miało miejsce w to lato, Chiesa ostał się w kadrze The Reds. Czy Slot widzi w nim coś więcej niż tylko transfer z przypadku? A może stoi za tym chłodna kalkulacja i świadomość, że Włoch to piłkarz, który w odpowiednich warunkach może dać drużynie bardzo dużo?